Gerrit gaat lopen naar Lucca
Ik sprak Gerrit vlak voor zijn wandeltocht naar Italie. Zes weken gaat hij erover doen.
Gerrit Michielsen (59) woont aan de Havendijk. Hij heeft een aannemer- en timmerbedrijf.
Vorig jaar heeft Gerrit een rondje Nederland gedaan. In drie weken. ‘Ik had wat op te ruimen uit mijn jeugd. Twee plekken waar ik naartoe moest. Op Schiermonnikoog wilde ik het kuuroord aandoen waar ik als zesjarig jochie door mijn ouders naartoe werd gestuurd om aan te sterken. En in St. Michielsgestel wilde ik het internaat bezoeken waar ik op mijn twaalfde een tijdje heb gewoond. Ook daar werd ik door mijn ouders geparkeerd. Zware jeugdtrauma’s wil ik het niet noemen, maar het moest nog een plekje krijgen en zoals ik al zei ‘opgeruimd’ worden.
Het was fantastisch. Rugzak om, abonnement van ‘Vrienden op de fiets’ (adressen van particulieren die slaapplaatsen aanbieden aan fietsers en wandelaars, red.) op zak en gaan. Ik had een route uitgestippeld, die liep naar Schiermonnikoog en dan via St. Michielsgestel terug naar huis. De eerste stop was in Vlijmen. Had een slaapplek geregeld bij een aardige dame. Aan de telefoon hadden we afgesproken dat ik er om 17.00 u zou zijn. Ik was een uur te vroeg en ben toen op een bankje tegenover haar huis gaan zitten met mijn boterhammen. Al gauw raakte ik in gesprek met een paar mensen uit het dorp die gezellig bij me kwamen zitten. Van iemand kreeg ik zelfs een zoutvaatje en een lepel en die heb ik de rest van mijn tocht gebruikt. Overal waar ik kwam, had ik leuke, vaak wonderlijke contacten. Dat heb je als je alleen bent, dan heb je sneller contact dan wanneer je met z’n tweeën of meer bent. Ook met de mensen bij wie ik logeerde. ‘Eet je mee?’ ging het dan. En die keer dat ik een hele avond met een vrouw met een dochter met een verstandelijke beperking heb zitten kletsen in hun tuin. Toen ik de volgende dag weer verder ging, werd ik spontaan gezoend en uitgezwaaid door die dochter. Prachtige ontmoetingen.
En wat is ons land mooi. Echt, ik kan het iedereen aanraden. Wil je je land leren kennen, ga lopen.’
En is Gerrits missie om het een en ander op te ruimen ook geslaagd? ‘Jazeker, dat is helemaal klaar nu. Ik heb het gezien en afgesloten.’
Maar Gerrit heeft er wel iets aan overgehouden. Wandelkoorts. ‘Ja, het was zo geweldig vorig jaar, ik kreeg weer de kriebels. Ik wilde weer lopen. Maar waar naartoe? En toen zei een vriend van me: Hier zijn de sleutels van mijn huis in Italië, loop daar maar naartoe.
Nou, dat ga ik dus doen. Vorig jaar zat er toch een soort van moeten achter. Ik móest dat doen. Nu hoef ik niks, ik heb geen missie, alleen een doel en dat is Lucca bereiken. Bijna twaalfhonderd kilometer. Ik heb zes weken de tijd.’
Zo, zo, dat is niet verkeerd. ‘Ja, ik ben een bevoordeeld mens. Ik heb een bedrijf, er werken hier zeven mensen. Mijn vrouw runt de zaak. Aan haar heb ik gevraagd: Mag ik zes weken gaan lopen? Ze vond het prima.’